ایران و امارات به دنبال تجارت دوجانبه ۳۰ میلیارد دلاری
به گزارش UAE فارسی، از سال ۲۰۱۴ و در پی تشدید تحریم‌های غربی علیه ایران، حجم تجارت ۲ کشور ایران و امارات که در آن زمان حدود ۴۰ میلیارد دلار بود، در مدار نزولی قرار گرفت و تا سال ۲۰۲۰ این روند ادامه داشت،
تجارت دوجانبه۳۰ میلیارد دلاری محقق می‌شود؟
اما پس از آن با تقویت تعاملات اقتصادی میان دو همسایه حجم روابط تجاری فی‌مابین اندک اندک در مسیر رشد قرار گرفت. حجم تجارت آن‌ها در سال ۹۹ حدود ۱۲ میلیارد دلار و در سال ۱۴۰۰ حدود ۲۰ میلیاد دلار و در سال ۱۴۰۱ حدود ۲۲ میلیارد دلار بوده است، اما دو کشور رقم ۳۰ میلیارد دلار را برای تجارت دوجانبه هدف‌گذاری کرده‌اند.
امارات دومین شریک بزرگ تجاری ایران:
بنابر آمار رسمی، امارات دومین شریک بزرگ تجاری ایران محسوب می‌شود و یکی از دلایل اصلی آن نیز تسهیلاتی که دولت ابوظبی از طریق بانک ها، صدور روادید و تسهیلات گمرکی به تجار ایرانی اعطا می‌کند. هم‌چنین شرکت‌های ایرانی سرمایه‌گذاری‌های عظیمی در پروژه‌های اماراتی از جمله پروژه‌های آبی در دبی دارند که رقم آن حدود ۲۰ الی ۲۵ میلیارد دلار در سال است.
امارات ۹۰ درصد از حجم تجارت متقابل بین ایران و کشورهای عضو شورای همکاری را به خود اختصاص می دهد و دومین شریک تجاری ایران پس از چین است و ایران نیز چهارمین شریک تجاری امارات محسوب می شود.
همکاری تهران و ابوظبی در دورزدن تحریم ها:
از سوی دیگر همکاری تهران و ابوظبی در دورزدن تحریم های نفتی و به فروش رساندن فراورده‌های نفت ایران مسبوق به سابقه است و بنابه اعلام وزارت خزانه‌داری آمریکا، برخی شرکت های اماراتی، به ایران در صادرات فرآورده‌های نفتی به ارزش میلیون ها دلار، کمک می‌کند.
امارات از جایگاه بالایی در بخش انرژی و تجارت در جهان برخوردار است و بسیاری از شرکت‌های ایرانی سرمایه‌های هنگفتی در این زمینه صرف کرده‌اند که خود انگیزه‌ای قوی برای این کشور حاشیه خلیج فارس برای اولویت دادن به منافع اقتصادی بر ترس‌های سیاسی است
اولویت دادن به منافع اقتصادی بجای ترس‌های سیاسی:
ابوظبی با درنظر گرفتن سود اقتصادی ناشی از تجارت با ایران خود به دنبال بازگرداندن حجم روابط اقتصادی با ایران به سال‌های پیش از تنش‌ها است، چرا که امارات از جایگاه بالایی در بخش انرژی و تجارت در جهان برخوردار است و بسیاری از شرکت‌های ایرانی سرمایه‌های هنگفتی در این زمینه صرف کرده‌اند که خود انگیزه‌ای قوی برای این کشور حاشیه خلیج فارس برای اولویت دادن به منافع اقتصادی بر ترس‌های سیاسی است.