انگیزه‌های پنهانی امارات با نزدیکی به ترکیه چیست؟
به گزارش UAE فارسی، صابر گل‌عنبری پژوهشگر، مترجم، روزنامه‌نگار و کارشناس روابط بین‌الملل گفت: امضای شراکت جامع اقتصادی ماه مارس گذشته برای افزایش مراودات تجاری به ۴۰ میلیارد دلار، امضای توافق‌نامه‌های سرمایه‌گذاری امارات در ترکیه به ارزش ۵۰ میلیارد دلار در سفر اردوغان به ابوظبی، اعطای نشان “زاید” به عنوان عالی‌ترین نشان اماراتی به رئیس جمهور ترکیه، همچنین پوشش گسترده سفر اردوغان از سوی رسانه‌های امارات، همه و همه برونداد این واقعیت است که روابط امارات و ترکیه در حال پیشرفت بی‌سابقه‌ای است.
شخصا بعید می‌دانم دل بن زاید فعلا با اردوغان صاف شده باشد، اما جهان سیاست دنیای منافع است و وقتی همین قطب نمای سیاست خارجی یک کشور باشد، با تعمیق روابط دل‌ها نیز صاف می‌شود و کدورت‌ها می‌تواند به مرور زمان از بین برود.
انگیزه‌های پنهانی امارات با نزدیکی به ترکیه:
به گزارش UAE فارسی، صابر گل‌عنبری درباره انگیزه امارات از توسعه تاریخی روابط با ترکیه به چند انگیزه و عامل احتمالی اشاره می‌کند. نخستین انگیزه امارات از نزدیک شدن به ترکیه می‌تواند تنش پنهانی باشد که حدود یک سالی است میان بن زاید و بن سلمان به وجود آمده است.
روابط این دو دوست صمیمی که قبلا متحدا جبهه‌ای منطقه‌ای را در مقابل ترکیه و قطر هدایت می‌کردند، به دلایلی شکر آب شده است. از این رو، به نظر می‌رسد که یکی از دلایل مهم دورخیز بن زاید برای نزدیکی به ترکیه نگرانی‌های او از سیاست‌های احتمالی بن سلمان و نوعی موازنه‌سازی و یارگیری در این تقابل پنهان با ریاض باشد.
اما انگیزه دوم می‌تواند نوعی تلاش امارات برای موازنه‌سازی منطقه‌ای در مواجهه با ایران در سایه دلخوری ابوظبی از سیاست‌های آمریکا در منطقه و متهم کردن آن به بی‌توجهی به دغدغه‌های امنیتی کشورهای عربی خلیج فارس، آن هم در هنگامه‌ای است که به نظر می‌رسد امارات بیشتر از قبل بر روی جزایر سه گانه (ابو موسی و تنب بزرگ و تنب کوچک) با هدف رجوع به دیوان دادگستری بین‌المللی متمرکز شده است که به هر حال، فارغ از این که این دور برداشتن امارات برای توسعه بی‌سابقه روابط با ترکیه مشخصا معطوف به چه انگیزه یا انگیزه‌هایی است، اما برآیند آن در هم تنیده شدن بیشتر منافع ترکیه با کشورهای عربی خلیج فارس و به تبع آن تقویت و تثبیت حضور این کشور در این منطقه خواهد بود؛ حضوری که صرفا ابعاد اقتصادی ندارد و سال‌های گذشته نیز با ارسال و احداث پایگاهی در قطر متعاقب قطعی روابط چهار کشور عربی با دوحه جنبه نظامی نیز به خود گرفت.