امارات با پیمودن مسیر تعامل با طالبان چه اهدافی را دنبال می‌کند؟
به گزارش UAE فارسی، مقام‌های امارات در سال ۲۰۱۹ در نشستی که با مایک پمپیو، وزیر خارجه امریکا داشتند، گفته می‌شود ایده ترور مقام‌های رده‌اول طالبان را مطرح کرده بودند. در سال ۲۰۱۸ سومین دور گفت‌وگوهای صلح میان امریکا و طالبان که نماینده‌گان پاکستان و عربستان نیز حضور داشتند، در ابوظبی، پایتخت امارات، برگزار شد. همچنان امارات به محمداشرف غنی، رییس جمهور پیشین، پس از فرار از افغانستان پناهنده‌گی داده است.
پس از آن‌که طالبان به قدرت برگشته‌اند، مدیریت میدانهای هوایی را که قرار بود ترکیه و قطر به دست گیرند، امارات در سپتامبر سال ۱۴۰۱ به دست گرفته است. همچنان برای کمک به زلزله‌زده‌گان در ولایت‌های پکتیکا و خوست وارد میدان شد. هیاتی از علمای دینی در حوت همان سال از ابوظبی به کابل آمد و با مقام‌های طالبان دیدار کرد. مهم‌تر از همه ملا یعقوب، وزیر دفاع طالبان، در مارس سال گذشته به امارات سفر کرد و با استقبال مقام‌های این کشور مواجه شد. این سفر در رسانه‌ها خبرساز شد و بگومگوهای زیادی به راه انداخت و عامل آن، دیدار با تام وست، نماینده ویژه امریکا در امور افغانستان و همزمان شدن با سفر حامد کرزی، رییس جمهور پیشین، به آن کشور بود. ملا برادر، معاون اقتصادی نخست‌وزیر طالبان، نیز در ثور همان سال به امارات سفر داشت که چندان در رسانه‌ها پراهمیت جلوه نکرد. تازه‌ترین گامی که در حوت سال گذشته از سوی امارات برداشته و خبرساز شد، این بود که کنسول‌گری افغانستان در شهر دبی را به نماینده طالبان تحویل داده است. سفارت امارات در کابل بازگشایی شده و آمد‌و‌رفت میان مقام‌های دو طرف به‌گونه عادی ادامه دارد.
امارات متحده عربی با پیمودن مسیر تعامل با طالبان چه اهدافی را دنبال می‌کند؟
به گزارش UAE فارسی، با توجه به نکات فوق، پرسشی که به نظر مهم جلوه می‌کند، این است که امارات متحده عربی با پیمودن مسیر تعامل با طالبان چه اهدافی را دنبال می‌کند؟
۱- امارات می‌خواهد قطر را دور بزند!
به گزارش UAE فارسی، امارات و قطر با‌هم رقابت تنگاتنگی دارند. امارات در سال ۲۰۱۷ در اعمال تحریم علیه قطر و محاصره اقتصادی این کشور نقش داشت. ابوظبی در گذشته خواهان آن بود تا میزبان گفت‌وگوهای صلح افغانستان باشد، ولی قطر فرصت را ربود. پس از آن‌که موضوع مدیریت میدانهای هوایی افغانستان داغ شد، امارات وارد میدان شد و از ترکیه و قطر پیش‌گام گردید. قطر و ترکیه رقیبان امارات هستند. سبقت گرفتن امارات در زمینه فوق، شکست برای ترکیه و قطر بود. این امر عمق رقابت میان قطر و امارات را نشان می‌دهد. امارات به دنبال اعمال نفوذ بر چهره‌های جوان طالبان یا آن‌چه به تعبیر برخی عمل‌گرا خوانده می‌شوند، است. این کشور می‌خواهد بلوک جدیدی از مقام‌های طالبان را علیه بلوک طالبان وفادار به قطر شکل دهد. چیزی که اشتهای امارات را تیزتر کرده، ضعف حضور بلوک طالبان وفادار به قطر در قدرت است. تام‌الاختیار بودن ملا هبت‌الله و انحصار قدرت در دست او و حواریونش سبب شده است که تیم پیشین مذاکره‌کننده طالبان که دوحه بر آن‌ها نفوذ دارد، نقش چندانی در تصمیم‌گیری‌ها نداشته باشد. امارات این وضعیت را به سود خود می‌داند و در تلاش استفاده بهینه از فرصت است.
۲- طالبان به رابطه با امارات اهمیت می‌دهند:
به گزارش UAE فارسی، طالبان به داشتن رابطه گرم با امارات از چند جهت اهمیت می‌دهند: ۱- امارات در گذشته از حامیان سرسخت این گروه بود و حتی تا شناسایی آن پیش رفت؛ ۲- طالبان و امارات هر دو به سنی‌گرایی اهمیت می‌دهند؛ ۳- امارات به دموکراسی و گردش قدرت از مجرای انتخابات چندان روی خوش نشان نمی‌دهد و طالبان که دشمن دموکراسی‌اند، این امر برای‌شان جذابیت دارد؛ ۴- موقعیت نفتی امارات در حوزه خلیج و حضور تاجران افغان در آن‌جا؛ ۵- اتحاد محکم میان امارات و امریکا عواملی است که طالبان را به برقراری رابطه با این کشور ترغیب می‌کند. برای نمونه، تام وست هر باری که سفرهای منطقه‌ای خود را آغاز می‌کند، بیشترین و مهم‌ترین دیدارها را با مقام‌های اماراتی انجام می‌دهد.
طالبان به‌نحوی می‌کوشند میان امارات و قطر موازنه را حفظ کنند. برای نمونه، به رغم سال‌ها حمایت و میزبانی قطر یک‌شبه مدیریت میدانهای هوایی را به امارات سپردند. همچنان وزیر دفاع طالبان پس از سفر به قطر، به امارات سفر کرد تا به زعم خود نشان دهد آن‌گونه که تصور می‌شود، وابسته به قطر نیستند. این بیانگر آن است که طالبان نمی‌خواهند همه تخم‌ها را در سبد قطر بگذارند. مقام‌های قطری به رغم حمایت و میزبانی از طالبان بارها اظهار کرده‌اند که رفتار طالبان به‌ویژه در زمینه حقوق زنان ناامید‌کننده است، ولی مقام‌های ابوظبی از موضع‌گیری با این صراحت پرهیز کرده‌اند که این برای طالبانی که حق زن را نقض می‌کنند، حایز اهمیت است.
۳- عربستان به امارات احاله مسوولیت کرده است:
به گزارش UAE فارسی، امارات با عربستان رابطه عمیقاً دوستانه دارد. این دو کشور در بزنگاه‌های مهم تاریخی یار و یاور بوده‌اند. برای نمونه، سلطه اول طالبان بر افغانستان را هر دو به رسمیت شناختند، قطر را هر دو در سال ۲۰۱۷ تحریم کردند و از ۲۰۱۵ بدین سو هر دو در جنگ یمن علیه حوثی‌ها اشتراک دارند. برای کشورهای عرب خلیج مهار ایران همیشه در اولویت بوده است. درست است که عربستان به‌تازه‌گی دارد از نو وارد رابطه دیپلماتیک با ایران می‌شود، ولی این لزوماً به این مفهوم نیست که مشکلات میان طرفین به‌گونه ریشه‌ای حل شده باشد و عربستان دیگر هرگز خطر ایران را جدی نگیرد و برای مهار آن تقلا نورزد. به نظر می‌رسد برای آن‌که بر سر تامین رابطه با طالبان میان عربستان و ایران اصطکاک ایجاد نشود و تلاش‌های چین به ناکامی نینجامد، ماموریت مهار ایران و همچنان قطر از سوی عربستان به امارات واگذار شده باشد. اگر این احتمال درست باشد، ضرورت گرمی رابطه میان امارات و طالبان در این روزها بیش از هر زمان دیگر احساس می‌شود؛ چون رابطه میان طالبان و ایران چون گذشته گرم نیست و اندکی کج‌دار به نظر می‌رسد. طالبان به هر پیمانه که از ایران دوری گزینند، به همان پیمانه با کشورهای عرب خلیج وابسته خواهند شد.
۴- امارات ابزار فشار در اختیار دارد:
به گزارش UAE فارسی، پناهنده بودن محمداشرف غنی، رییس جمهور پیشین، در امارات، می‌تواند ابزار فشار در دست این کشور علیه طالبان باشد. جالب این‌جاست که حضور اشرف غنی در ابوظبی به جای آن‌که رابطه میان طرفین را تیره سازد، گرم‌تر ساخته است. معمول این است گروه جدیدی که در یک کشور قدرت را به دست می‌گیرد، اگر گروه رقیب پس از شکست به کشوری دیگر متواری می‌شود و آن کشور به آن گروه پناه می‌دهد، رابطه میان طرفین تیره می‌شود، اما طالبان و امارات از این لحاظ مستثنا مانده‌اند. برای نمونه، پس از آن‌که رضاشاه، ایران را ترک کرد، انور سادات، رییس جمهور مصر، به او پناه داد. جمهوری اسلامی ایران در واکنش به آن رابطه دیپلماتیک خود با مصر را قطع کرد که تا این لحظه به مسیر عادی برنگشته است. آقای غنی سال‌ها علیه طالبان جنگیده بود و به تحویل‌دهی دولت به طالبان رضایت نمی‌داد، ولی پناه دادن امارات به او، واکنش طالبان را در پی نداشت. البته مقام‌های ابوظبی اعلام داشتند که آقای غنی را از فعالیت سیاسی منع کرده‌اند، ولی اگر به او اجازه فعالیت سیاسی داده شود، می‌تواند تبدیل به ابزار فشار علیه طالبان شود؛ چون او، هنوز خود را رییس جمهور می‌خواند و قدرت را رسماً به هیچ گروهی تحویل نداده است و طالبان را غاصب قدرت می‌داند. شاید یکی از خواست‌های طالبان از ابوظبی این باشد که آقای غنی را خاموش نگه دارند و در خوش‌بینانه‌ترین حالت به رفتن به افغانستان وادارش کنند.
هیچ دیدگاهی درج نشده - اولین نفر باشید